سنتور: فرامرز پایور
تمبک: حسین تهرانی
بزرگترین تنبک ساز معاصر در سال 1311 در تهران به دنیا آمد و تحصیلات خود را همزمان با نوازندگی آغاز کرد که نوازندگی تمبک برای نوازنده قابل احترام نبود. او زمانی گفت: «زمانی که شروع به نواختن تمبک کردم، این ساز یک ساز تحقیرآمیز بود و طبق اجماع عمومی برای نوازندگان رده پایین بهتر بود. از سال ۱۳۰۷ نزد حسین اسماعیل زاده که خود استاد کمانچه بود به فراگیری تمبک رفت. از آنجایی که نت‌نویسی مدرن در آن روزها رایج نبود، او از دستگاه‌های یادگاری برای به خاطر سپردن الگوهای ریتمیک استفاده می‌کرد. رضا روانبخش و کنگرلو نیز از مربیان او بودند که هر دو نوازنده سرشناس تمبک بودند. طهرانی همچنین شاهد و مطالعه سبک های مورد علاقه نوازندگان تمبک بوهمی بود.
پس از تأسیس مدرسه عالی موسیقی توسط مرحوم علی‌نقی وزیری، به عنوان مربی تمبک در آنجا منصوب شد. متأسفانه تغییراتی که در کادر مدیریتی مدرسه به وجود آمد منجر به تعلیق وی شد. روح الله خالقی پس از مدتی هنرستان ملی را تأسیس کرد و تهرانی را برای تدریس دعوت کرد. ده سال بعد شاهد همکاری او با ارکستر موسیقی ملی و همچنین با انجمن موسیقی ملی بودیم. تهرانی اکنون به‌عنوان یکی از چهره‌های کلیدی موسیقی ایرانی شناخته می‌شود که توسط نوازندگان داخلی و خارجی در کنسرت‌ها و جشنواره‌های موسیقی متعدد دیده می‌شود. او به تنهایی مسئول مقام بلندی است که امروزه تمبک به واسطه اصالت نوازندگی و شخصیت سخاوتمندش به دست آورده است. او همچنین یک گروه تمبک برای تشویق نوازندگان جوان به نواختن گروهی و با ارکسترهای بزرگ تشکیل داد. برای فراهم کردن یک رپرتوار اجرا برای آنها، او همچنین قطعات خارق العاده ای را برای گروه ساخت. او در سال 1973 پس از یک دوره طولانی بیماری درگذشت. یادش تا ابد گرامی باد. ...
منتشر شده [07/09/2006]
