تاریخچه سه تار :
مجسمه های گلی یافت شده در نوار هفت و معبد چقرزنبیل در استان خوزستان، نوازنده ای را نشان می دهد که ساز او شباهت زیادی به سه تار امروزی دارد. برخی از تصاویر با حداقل 3500 سال پیشینه حکایت از وجود سازی به نام تنبور در آن دوران دارد. واژه سه تار از قرن ها پیش توسط بسیاری از شاعران پارسی گوی استفاده شده است. ممکن است اشاره به ستای باربدی، نوازنده مشهور عهد ساسانی باشد. همچنین فارابی دانشمند ایرانی در کتاب معروف خود به نام موسیقی الکبیر که بیش از هزار سال پیش نوشته شده از تنبور یاد کرده است. فارابی در این کتاب به تشریح انواع تنبور ایرانی به تفصیل پرداخته است.
این تنبورها شباهت زیادی به سه تار کنونی دارد و نشان می دهد که سه تار کنونی از تبار تنبورهای قدیمی است. تنبور که جد سه تار محسوب می شود با تمام انگشتان دست نواخته می شود. از قدیم الایام همیشه به این شکل نواخته شده است. سه تار تنها ساز ایرانی است که با میخ نواخته می شود. این شیوه نواختن سه تار سابقه طولانی ندارد. در نقاشی های ساختمان چهلستون اصفهان که مربوط به دوران صفویه است، سازی شبیه سه تار است اما شش سیم دارد. سه تار یک ساز زهی است. از آنجایی که در گذشته سه سیم داشت به آن سه تار می گفتند (سه به معنی سه و تار در فارسی). امروزه سه تار دارای چهار سیم است.