تنبور

تنبور ساز زهی است. دو سیم دارد و به همین دلیل به آن دوتار نیز می گویند (دو در فارسی دو تار و تار به معنی ریسمان). اما در استان کرمان شاه به آن تنبور می گویند و سه سیم دارد. بهترین اسناد درباره تاریخچه این ساز، نقاشی ها و توصیفات موجود در موسیقی الکبیر فارابی (950) است. فارابی در این کتاب به دو گونه تنبور اشاره می کند; تنبور خراسان و تنبور بغداد.

در ایران هشت نوع تنبور با ویژگی های صوتی متفاوت وجود دارد. آنها عبارتند از: تنبور خراسان شرقی، تنبور ترکی خراسان شمالی، تنبور کورمانجی خراسان شمالی، تنبور شرق خراسان، تنبور ترکمن صحرا، تنبور مازندران، تنبور تالشی و تنبور کرمانشاه.

تنبور شرق خراسان بزرگترین جعبه یا کاسه صدا را دارد و تنبور تالشی کوچکترین جعبه صدا را دارد. سبک نواختن تنبور اکثراً در تمام مناطق مختلف مشابه است، اما سبک‌ها و تکنیک‌های شخصی نوازندگان به‌علاوه اشکال مختلف بدنی تنبورهای مختلف باعث ایجاد تفاوت‌هایی در صداهای تولیدی این تنبورهای مختلف می‌شود.

سرشناس ترین نوازندگان تنبور عبارتند از: حسین سمندری، عبدالله سرور احمدی از خراسان شرقی. محمدحسین یگانه، حاج گربان سلیمانی و علیا قلی یگانه خراسان شمالی. نظرلی محجوبی از ترکمن صحرا و محمدرضا اسحقی از مازندران. درویش امیر حیاتی، بابا غلام و امرالله ابراهیمی از استان کرمانشاه.

 

 

مشاهده به عنوانن جدول فهرست
مرتب سازی بر اساس
نمایش در هر صفحه

تنبور رحمتی مدیوم سایز

ریال

تنبور رهنما

ریال

تنبور شکوهی

به همراه هارد کیس
1٬870 ریال ریال

تنبور گهواره

به همراه هارد کیس
ریال