شماره سی دی [301]
منتشر شده [07/12/2010]
ضبط و همراهی
محسن شریفیان
(2 سی دی)
آواز خواندن
شروه یک آهنگ متر آزاد است که بیشتر در حالت شور و در نسخه های مختلف (گارد) اجرا می شود. شارو ملودی خاص و خاص خود را دارد که با توجه به سبک آن در نواحی مختلف به صورت متفاوت اجرا می شود. اگرچه ساختار اکثر آنها با توجه به فواصل موسیقایی آنها یکسان است، اما تفاوت بیشتر در اجرای دوره ها با توجه به تزیینات، ملیسم ها، لهجه ها، استراحت ها، مدت نت ها، فیگورهای شروع و پایان، اوج ها و آهنگ ها است.
در آواز شارو معمولاً به هر دوره یک بیت اختصاص داده می شود. دوره ها با کمک استراحت های طولانی از هم جدا می شوند. در این آهنگ ها ملودی که دارای یک منحنی خاص است، معمولاً بالاترین گام را یک پنجم یا به ندرت استثنایی یک اکتاو بالاتر از تونیک قرار می دهد.
آواز شروه با اورتور آغاز می شود که ابیات آن از مولانا است. این اورتور که مثنوی خوانی نام دارد در گوشه شوشتری از حالت همایون اجرا می شود. هر چند می توان از ابیات نظامی به جای مولوی استفاده کرد. اگر چنین باشد به آن نظامی خوانی (نظامی خوانی) می گویند. پس از این اوورتور، خواننده سبک خود را از شروه خوانی اجرا می کند.
«خواندن ابیات مثنوی یا نظامی به عنوان اورتور برای آماده‌سازی خواننده و مخاطب است. خواندن بیت‌های نظامی یا مثنوی قبل از هر سبکی امکان‌پذیر است، اما بسیاری از خوانندگان صرفاً به دلیل ناتوانی یا عدم تمایل به انجام آن از این کار اجتناب می‌کنند. شایان ذکر است که ارتباط محتوای مثنوی یا مثنوی در شعرهای آخر نظام به واقعیت‌های والای منظومه‌ای و مثنوی‌های نظام‌نامه‌ای نیاز دارد. فضای مورد نیاز برای شرو خوانی به تدریج آماده می شود، نت های اصلی موسیقی شرو و حالات ملودیک آن که حاصل حرکت ملودیک آهنگ است، نوک تیز می شود و به طور فزاینده ای حال و هوای شرو در لحظه ای خاص تثبیت می شود.
در پایان هر رباعی در sharve، برای تکمیل دوره ها، توقف های مقطعی ایجاد کنید یا آهنگ های کامل را انجام دهید، آیات یا کلمات اضافی مانند دل، ay dust، ruzegar، ay ruzegar، azize del، si to migom و غیره. اضافه می شوند. گاهی به جای کلمات اضافی، برخی از کلمات آیات، به ویژه در آهنگ، دو یا چند بار تکرار می شود که به آنها وخون (پهپاد) می گویند.
آواز شرو را ممکن است دو یا چند خواننده اجرا کنند که به آن دو من دویی یا دنبله خوانی می گویند. در این نوع اجرا معمولاً یکی از نسخه های shave انتخاب می شود و حمل می شود. در چنین مجالسی، آواز مشترک ممکن است ساعت ها طول بکشد. اگرچه آواز خوانی به مکان یا زمان یا موقعیت خاصی اختصاص ندارد، اما خواندن آن در مراسم عروسی رایج نیست.
نوعی ترانه سرایی که با ابیات مرثیه اجرا می شود مرسیه خوانی می گویند. برخی از شرو خوانان آن را با شرو خوانی کاملاً متفاوت می دانند، زیرا اگر چه شرو با آهنگی غمگین و حزن انگیز اجرا می شود، ابیات عاشقانه است و از اتحاد و تفرقه سخن می گوید، در حالی که مرثیه خوانی مربوط به مرگ و مرثیه است.
