پرتو عشق

خواننده : غلامحسین بنان
ریال
ارسال به
*
*
روش ارسال
نام
تخمین تحویل کالا
قیمت
روش حمل و نقلی وجود ندارد

شماره سی دی [337]

منتشر شده [26/11/2012]

آهنگساز نصرالله زرین پنجه

آواز: غلامحسین بنان

مجموعه‌ای از آهنگ‌های نصرالله زرین‌پنجه که توسط ارکستر بنان و زرین‌پنجه اجرا می‌شود. غلامحسین بنان متولد فروردین 1310 بود. ابتدا با مادرش ارگ می نواخت، اما زمانی که مرتضی نیداود استعداد و علاقه خود را به موسیقی پیدا کرد، زمانی که غلامحسین بنان تنها 11 سال داشت، شروع به آموزش دروس ابتدایی آواز به او کرد. علی ملاح درباره ویژگی های آواز بنان می نویسد: «... صدای بنان بر اساس مبانی موسیقی غربی، باریتونی بود که نوازندگان ایرانی آن را رست کوک می نامیدند. زیبا و دلنشین در استفاده از تحریرها و قلت ها از سبک ادیب خوانساری پیروی می کند و مانند او در موقعیت ها به جز ردیف خواندن ترجیح می دهد که مثلاً مخلف سه گاه را در تونال صدای خود بخواند. بنان اولین خواننده‌ای است که در آواز فارسی از فالستو استفاده کرد و به برخی هجاها طنین بی‌نظیری بخشید و برخی هجاها را با تفاوتی که در اصطلاح موسیقی کرشندو نامیده می‌شود خواند. ظرافت قوی را کرسندو می نامند). بهترین نمونه آواز دیلمان است که این ویژگی در آن آشکار است. بنان برخلاف ادیب خوانساری برای شعر ارزش لحن قائل شد به طوری که سعی کرد: 1. شعری را انتخاب کند که مربوط به فضای لحنی دستگاه موسیقی باشد، 2. شعری را انتخاب کند که دلنشین، شیوا و زیبا باشد و از منسوخ شدن جلوگیری کند. و کلمات ناآشنا، 3. شعری را انتخاب کند که معنای آن برایش روشن باشد، 4. شعری را انتخاب کند که متن آن فدای اهنگ های تحریر و قلت نباشد و به ویژگی های ذکر شده استعداد، گوش موسیقایی را اضافه کنیم. دقت و شناخت ردیف و همچنین تن صدای او.»
نصرالله زرین پنجه در سال ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد. از همان اوان کودکی به لطف صدای خوبش مناجات می خواند و با نی لبک (نوعی ساز بادی) می نواخت. عشق به موسیقی باعث شد به مدرسه نظامی برود. ابتدا نواختن بوگل (یک ساز برنجی)، سپس ترومپت و پس از آن، آلتو برنج را آموخت، سپس در ارکستر بالالایکا (سازی شبیه ماندولین) می نواخت. زرین‌پنجه نت‌نویسی را در مدرسه نظامی آموخت و قطعات بسیاری از رپرتوار غربی را نواخت. اشتیاق او به تار باعث شد تا در کلاس های درس میرزا ربیع (برادر درویش خان) شرکت کند. زرین‌پنجه می‌گوید: «بعد از چند جلسه این کلاس‌ها، روزی در حال نواختن مارش‌هایی بودم که در لشکر آموخته بودم، وقتی استادم در اندرونی بود، آن‌ها را شنید و به من پیشنهاد کرد که این قطعات را به او یاد بدهم و در عوض آن‌ها را به او یاد بدهم. ردیف موسیقی ایرانی را به من یاد خواهد داد من پذیرفتم اما پس از یادگیری سه دستگاه تار خود را به پادگان بردم و نوازندگی من مورد تحسین آقای حسین هنگآفرین بود و ایشان تصمیم گرفتند شخصاً به من آموزش دهند و به کلاسهای ایشان رفتم و در آنجا گذراندم. هفت سال بعد به بهترین موقعیت کلاس دست یافتم." سپس مدتی را با مرتضی نیداود، یحیی زرپنجه و علی اکبر شهنازی به تمرین تار پرداخت. زرین‌پنجه با ساخت هارمونی‌های ساده و با حداقل استفاده از سازها، یک ارکستر خوش آهنگ را هدایت می‌کرد. زیبایی ملودی‌های او در مقدمه‌ها و پاسخ دستگاهی بین دوبیتی‌ها، این آثار را در ذهن شنوندگان به یاد ماندنی‌تر می‌کرد. ساخته های او جدید بود و در عین حال نشان دهنده ارتباط عمیق آهنگساز با سنت های موسیقی نسل گذشته اش بود. بنان نیز با صدای مخملی خود جلوه ای دیگر به آثار ممتاز زرین پنجه بخشید.