تصنیف های فارسی دهه 1950
آواز: منوچهر همایون پور
ارکستر حسین یاحقی
پرویز همایون پور در بهار 1323 در بروجرد به دنیا آمد. پدرش در خدمت سربازی و مادرش خانه دار واقعاً زنی سخاوتمند بود.
بیشترین علاقه او به شعر و ادبیات کلاسیک فارسی بود. اما استعداد موسیقیایی او از همان دوران کودکی خود را نشان داد. تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، رضاقلی زللی، قمرالملوک وزیری و روح‌انگیز عمیق‌ترین تأثیر را بر عشق او به موسیقی و به‌ویژه خوانندگی گذاشتند. او در سن 7 سالگی آوازها و تصنیف های زیادی داشت. بعد از تمام شدن. او در دبیرستان در سال 1943، تا سال 1975 که بازنشسته شد به استخدام دولت درآمد. پس از سقوط رضاشاه، شنونده جدی موسیقی بود و در جلسات خصوصی و مهمانی های صمیمی آواز می خواند و قرار بود طرفداران و شاگردان زیادی در اطراف خود داشته باشد.
او در این سال ها با گروهی هنری که در زمینه تولیدات صحنه ای نمایش های ایرانی و همچنین موسیقی سازی فعالیت داشتند، آشنا می شود. در رأس گروه نمایش، زن شجاعی به نام عصمت صفوی بود. سرپرستی گروه موسیقی را علی محمد نامداری نوازنده ویولن و شاگرد یکی از بزرگ ترین اساتید موسیقی کلاسیک ایرانی ابوالحسن صبا بر عهده داشت. نامداری کلاس های خصوصی موسیقی داشت و معرفی همایون پور به برنامه های رادیو از مرکز او آغاز شد. بسیاری از نوازندگانی که در ارکستر نامداری می نواختند و می خواندند از نوازندگان و خوانندگان برجسته سالهای بعد معلوم شد.
همایون پور در تابستان 45 برای اولین بار با گروه نامداری آواز خواند. این اولین قدم بزرگ او به سمت موسیقی جدی بود. سپس در سال 1346 با استاد ابوالحسن صبا دوست شد. این ارتباط صمیمانه برای او افتخار مطلق بود و فرصت مغتنمی برای او بود تا ایده های موسیقی خود را توسعه دهد و اهداف خود را تحقق بخشد. چند برنامه با ارکستر صبا اجرا کرد (۱۳۴۶). همایون پور در سال 48 با دومین ارکستر رادیو، یعنی ارکستر حسین یاحقی، کنسرت هایی برگزار کرد. او با بزرگانی چون مرتضی گرگین زاده، ابراهیم منصوری، جواد معروفی، روح الله خالقی، حبیب الله بدیعی، فریدون حافظی، شنجرفی و برادران معارفی همکاری گسترده داشت. او اکنون پیشکسوت است و گهگاه به خوانندگان جوان هنر آواز کلاسیک ایرانی را آموزش می دهد. ...
منتشر شده [31/12/2002]
