هنرمندان

جبار قریاقدی اوغلو، متولد 1861 در شوش (متوفی 1944) قدیمی ترین خواننده ای است که آثار ضبط شده زیادی از او باقی مانده است. شاید یکی از دلایلی باشد که او شناخته شده ترین هنرمند زمان خود است، هرچند قبل از او خوانندگان بزرگ دیگری نیز وجود داشته اند. تواریخ از میرزا ستار متولد 1830 نام می برد که در دربار شاه ایران آواز می خواند. گویا با جبار علم موغم و آواز به حد کمال رسید. علاوه بر این، او نه تنها صدای بسیار منحصر به فرد و دیاپازون گسترده ای داشت، بلکه اعتبار او نیز اخلاق شخصی و خلق و خوی دلنشین او را خدشه دار نکرده بود.
کچه چی اوغلو محمد (1940-1864) اهل شوش، نزد خراط گولو و مشهدی ایسی (متوفی 1905) درس خواند و گاه با جبار دو نفره خواند. در 60 سالگی به دعوت هنرستان عالی ملی در باکو شروع به تدریس کرد.
مشهدی ممد فرزلیف در سال 1872 در شوشا به دنیا آمد. او برای اجرای کنسرت به خارج از کشور سفر کرد و در سال 1962 در استانبول درگذشت. در سال 1912 برای ضبط بیش از چهل موغم به ورشو دعوت شد. او علاوه بر موغم‌ها، آهنگ‌های قدیمی آذربایجانی (مهنی) را نیز بسیار عالی خواند.
مجید بهبوداف، متولد 1873 در شوشا، به تفلیس، شهری مدرن و از نظر فکری بسیار فعال، که جمعیت زیادی آذربایجانی داشت، نقل مکان کرد. او در سال 1945 در قزاق، نه چندان دور از گرجستان درگذشت.
اسلام عبدالله اف (1876-1964) عمر خود را در شوشا گذراند. پس از آنکه به خاطر تعابیر زیبای سهگاه (با انواع مختلف آن) مورد توجه قرار گرفت، در محفل استادان و فرهیختگان بزرگ گرد آمده توسط میر محسن نواب که در سال 1884 اولین رساله موغام را نوشت، مورد استقبال قرار گرفت.
قربان پیریموف در سال 1880 در قره باغ در خانواده ای هنرمند به دنیا آمد. او از کودکی شیفته تار بود و خیلی زود به مرجع نهایی این ساز تبدیل شد تا اینکه در سال 1965 درگذشت. او در این گلچین چندین خواننده را همراهی می کند.
میر محسن آقا سید شوشینسکی (1889-1965) از حومه شوش سرچشمه می گیرد. علم موغم ها را نیز در حلقه میر محسن نواب فرا گرفت و استعدادش چنان بود که جبار گفت می توانم در آرامش بمیرم چون جانشین خود را یافته ام. او حرفه ای طولانی را ایجاد کرد که مشخصه آن سبک دراماتیک شخصی او بود.
زلفو آدیگوزالوف (1898 - 1963) متولد ناحیه شوشا، طی کنسرتی مورد توجه جبار کیو قرار گرفت و بنا به دعوت وی برای همکاری با این استاد در باکو مستقر شد. پس از آن او به نوبه خود خوانندگان بسیاری را تشکیل داد.
خان شوشینسکی (1901-1979)، که همان طور که از نامش پیداست، اهل شوش است، با جبار قریاقدی اوغلو و سید شوشینسکی از آموزش کامل برخوردار بود. صدای قدرتمند او، دانش او از آهنگ ها و موغام های محبوب و تعهد او به موسیقی باعث محبوبیت زیادی برای او شد.
یعقوب ممدوف (1930-2003). در حالی که نماینده سبک قره باغ بود، در باکو تحصیل کرد و در آنجا نه تنها به دلیل هنر، بلکه به دلیل دانش گسترده اش از فرهنگ و شعر بسیار مورد توجه قرار گرفت. او بالاترین افتخارات رسمی را برای هنرمندان دریافت کرد. اجرای گنجانده شده رست از استانداردهای جدید (ضبط نوار) بهره می برد که امکان ضبط یک موغام را در ابعاد کامل و گسترش آن به صورت یک سیستم مدال (دستگاه) با چندین مدولاسیون (شعبه) فراهم می کند. علاوه بر این، به جای تار و کمانچه، گاه یک گروه کامل‌تر است که میان‌آهنگ‌ها را می‌نوازد.
ابوالفت علی اف (1926-1990) از شوشا، در سال 1964 جایزه هنرمند خلق جمهوری آذربایجان را دریافت کرد.