سه تار و ویولن: ابوالحسن صبا
ابوالحسن صبا در سال 1902 در تهران متولد شد. پدرش ابوالقاسم کمال السلطنه فرزند محمود خان صبا شاعر و هنرمند عصر قاجار و خود نوه فتحعلی خان صبا شاعر برنده دربار فتحعلی شاه قاجار بود. فتحعلی خان همچنین استاندار قم و کاشان بود. کمالسلطنه از علمای فاضل و عاشق واقعی هنر در زمان خود و همچنین طبیب ماهر و مرد برجسته ادیب و موسیقی بود. او سه تار را تحسین برانگیز می نواخت و اولین معلم سه تار پسرش بود. ابوالحسن صبا در چنین خانواده فرهیخته ای بزرگ شد و فرزندی شایسته برای نیاکان خود بود.
آشنایی اولیه او با موسیقی از دوران کودکی و آموختن سه تار نزد پدرش آغاز شد. سپس تمبک را نزد حاجی خان تمبک نواز معروف آموخت. سه تار را نزد میرزا عبدالله فرزند آقا علی اکبر فراهانی - نوازنده سرشناس عصر قاجاریه - آموخت. خانواده فراهانی در تاریخ موسیقی کلاسیک ایرانی مکتب معروفی برای سه تار و تار دارند. پس از فراگیری نزد میرزا عبدالله برای تکمیل تحصیلات سه تار به کلاس های استاد غلامحسین درویش رفت. سبک او دارای ویژگی های فراوانی بود که مختص درویش خان بود.
صبا پیش از ویولن، کمانچه را نزد حسین خان اسماعیل زاده (متوفی 1320) فراگرفته بود و همین امر باعث شد که وی به شدت به ویولن فکر کند. صبا معتقد بود که ویولن کاملتر از کمانچه است و نوازنده ایرانی باید نواختن آن را بدون هیچ تعصبی بیاموزد. اولین استاد ساز او حسین خان هنگ آفرین بود و سپس به دبیرستان موسیقی (بنیانگذار وزیری) رفت تا درس ویولن را نزد علی نقی وزیری ادامه دهد. به گفته خالقی وزیری آخرین استاد صبا در موسیقی بوده است. خالقی و صبا هر دو از شاگردان موسیقی اولیه وزیری بودند.
منتشر شده [15/05/2001]
